به حق فاطمه

محدثه یه حرف جالبی زد. اینکه برا عروسی که شاغله حداقل دو تا بسته سبزی یا لوبیا سبزی چیزی بیارن.

توقعی ندارم بابت این چیزا اوایل یه چیزایی می دادن. خیلی کم ولی همونم می دادن. ولی الان دو ساله من بچه دار شدم و می دونن سرم شلوغ شده، هیچی نمی دن. با اینکه می دونن پسرشون غذای محلی دوست داره و می دونن من بلدم بپزم. بازم توقعی ندارم. اهمیتی نداره برام. خودم سبزی شمالی می خرم از زرخنی اینستاگرام. 

رفتارشون نشون میده که آدمهای نرمالی نیستن و علاقه ای به اینکه پسرشون با زنش و زندگیش خوش باشه ندارن. می خوان پسرشون سمت خودشون باشه و با زندگیش خوش نباشه. و همه ی کاراشون برای اینه که همسرم با من نباشه. سبزی شمالی نمیدن بهمون که همسرم وقتی میره شمال له له غذای شمالی بزنه! و به خاطر غذا بدو بدو بره خونه شون. پشت سرم حرف می زنن و توطئه می کنن که همسرم سرد بشه بهم و ولم کنه. از گرمای زندگی من بدشون میاد. خودخواهی کورشون کرده و اینقدر حماقت دارن که نمی فهمن هفتاد سالشونه و نهایتا ده سال دیگه زنده اند و وقتی مردن پسرشون با یه زندگی از هم پاشیده که زنش رو ازش دور کردن و بچه اش رو هم همین طور، چه طوری سی چهل سال زندگی کنه. 

مادر و پدری که بچه اش رو دوست داره واقعا و از ته دل، برای بقای زندگی مشترک بچه اش و شادی زندگی اش تلاش می کنه و اجازه نمیده اختلافی بین بچه اش و همسرش روی بده و اگه اختلافی داشتن میاد میگه، پسرم، دخترم، همسرت خوبه. تو دقت کن. کار بدی نکرده. و سعی می کنه بینشون رو جوش بده. نه اینکه هی بیای پشت سر طرف حرف بزنی که سرد کنی دو طرف رو؟ 

واگذارشون کردم به خدا. و اعتقاد دارم دنیا اینطوریه که از هر دستی بدی از همون دست می گیری. منم بدی داشتم مثل همه ی آدمای دیگه. ولی تمام این مدت سعی کردم گذشت کنم و خوبی کنم بهشون. وقتی بهم بدی کردن بهشون خوبی کردم و حدود چهار و سال و نیم ادامه دادم. وقتی دیدم در حال پاشیدن زندگی ام هستن، و رو خط قرمز من پا گذاشتن، تحمل نکردم. از خدا می خوام به حق فاطمه کمکم کنه و خودش فتنه هاشون رو به خودشون برگردونه.